نشانه‌شناسی قصیدة‌ «سفر أیوب» بدر شاکر السیاب

مانایی شعر با چند لایه بودن و خوانش‌برداری آن ارتباط تنگاتنگی دارد. این امر در نیمة اول قرن بیستم همراه با تأثر از شعر و نقد غربی، شعر معاصر عربی را وارد مرحلة‌ جدیدی کرد و آن را عرصة‌ تاخت‌و‌تاز اسطوره‌های ملی و جهانی نمود. بدر شاکر السیاب از نخستین شاعران نوپرداز عرب بود که در شعر خود از رمز و اسطوره بهر‌ة فراوان ‌‌برد. قصیدة سفر أیوب از جمله قصاید اوست که شاعر با خلق مجموعه‌ای از نشانه‌ها پیام مورد نظر خود را با مخاطب خویش در میان مینهد. این جستار به کشف نشانه‌های موجود در قصیدة‌ سفر أیوب و تحلیل روابط میان آنها براساس آرا و اندیشه‌های آلن گریماس میپردازد و کارکرد هر یک از نشانه‌های به-دست‌آمده از بافت روایی شعر را از منظر قواعد هنجارگریزی معنایی مورد بررسی قرار میدهد؛ بر‌این‌مبنا، نشانه‌های موجود در این قصیده در لایة‌ دوم معنایی و گاه بدلیل استفادة شاعر از رمز و اسطوره‌ در عمیقترین سطح خود یعنی لایة‌ سوم معنایی جای میگیرند